Φτάνουν πια οι ερωτήσεις!!!

Γιατί αυτή η κυρία είναι τόσο χοντρή;

Μαμά, πόσα λεφτά βγάζεις;

Πώς γίνονται τα μωρά;

Γιατί αυτός ο κύριος κάθεται σε αναπηρική πολυθρόνα;

Όλοι οι γονείς αργά ή γρήγορα βρίσκονται στην άβολη θέση να ψάχνουν απαντήσεις σε αυτές ή παρόμοιες ερωτήσεις των παιδιών τους. Και όταν οι ερωτήσεις γίνονται μπροστά σε κόσμο, αισθάνονται ακόμα πιο άσχημα!

Η πρόθεση όμως των παιδιών κάθε άλλο παρά αυτή είναι. Αυτό που προσπαθούν να κάνουν, είναι να καταλάβουν τον κόσμο γύρω τους και να ικανοποιήσουν τη φυσική περιέργειά τους κάνοντας ερωτήσεις. Έχουν διαρκώς απορίες και ρωτούν. Αν ρωτήσουν γιατί το φεγγάρι αλλάζει σχήμα, είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε επιτόπου ένα ολόκληρο μάθημα αστρονομίας. Αν θέλουν να μάθουν πώς δουλεύει η τηλεόραση, βάζουμε τα δυνατά μας να τους εξηγήσουμε. Όταν όμως κάνουν κάποιες από τις παραπάνω ερωτήσεις, εκεί κολλάμε και ερχόμαστε σε δύσκολη θέση!

 Κι όμως, τα παιδιά δεν θέλουν να προσβάλλουν ούτε να κάνουν κανέναν να αισθανθεί άβολα. Άλλωστε στη σύντομη μέχρι τώρα ζωή τους δεν έχουν μάθει ακόμα τις λεπτές διαφορές ανάμεσα στα θέματα που είναι ή δεν είναι πρέποντα να συζητούνται δημόσια. 

Αυτό που εμείς μπορούμε να κάνουμε είναι να βάλουμε στην άκρη την αμηχανία μας, να επικεντρωθούμε στο παιδί και να χειριστούμε την κατάσταση ακολουθώντας τις παρακάτω συμβουλές:

• Καταρχήν ψυχραιμία! Προσπαθούμε να μείνουμε ήρεμοι (όσο μπορούμε βέβαια!), δεν γελάμε ούτε τρέχουμε να κρυφτούμε από ντροπή. Θέλουμε το παιδί να νοιώθει άνετα να μας ρωτήσει το οτιδήποτε. Αν αντιδράσουμε υπερβολικά, ίσως την επόμενη φορά που έχει τέτοιες απορίες να ρωτήσει κάποιον άλλον κι αυτό είναι σίγουρα κάτι που δεν θέλουμε.

• Εξηγούμε ότι υπάρχουν θέματα που θεωρούνται ιδιωτικά και δεν τα συζητάμε δημόσια. Οι άνθρωποι αισθάνονται άβολα κάποιες φορές να συζητούν για πολύ προσωπικά θέματα, ιδιαίτερα όταν υπάρχουν άλλοι τριγύρω.  

• Δίνουμε μόνο τις πληροφορίες που το παιδί χρειάζεται να ξέρει ανάλογα με την ηλικία του και αποφεύγουμε λεπτομέρειες για ευαίσθητα θέματα τις οποίες δεν είναι ακόμα ώριμο να χειριστεί.

• Δίνουμε το καλό παράδειγμα. Αν εμείς είμαστε φιλικοί και ευγενικοί με τους ανθρώπους γύρω μας, τόσο μπροστά όσο και πίσω από την πλάτη τους, το παιδί θα μας μιμηθεί. 

• Καλό είναι επίσης να θυμόμαστε ότι παρόλο που υπάρχουν άνθρωποι που αισθάνονται άβολα όταν ερωτηθούν για το βάρος τους ή τα οικονομικά τους, αυτοί που συνήθως ντρέπονται  περισσότερο είμαστε εμείς. Ας μην παίρνουμε λοιπόν ως δεδομένο ότι οι άλλοι θα μας κρίνουν άσχημα επειδή το παιδί δεν δείχνει αυτοσυγκράτηση. Πολλοί μπορεί να βρουν την φυσική περιέργειά του χαριτωμένη και να χαρούν να απαντήσουν στις ερωτήσεις του.   

Με υπομονή, καλοσύνη και αγάπη, θα μπορέσουμε να δώσουμε στα παιδιά μας τα εφόδια για το ταξίδι τους στην εξερεύνηση και τη γνώση και να τους διδάξουμε τη λεπτή τέχνη της ανθρώπινης επικοινωνίας.