Θετική σκέψη!!!

Είσαι γονιός, δάσκαλος ή με κάποιον τρόπο ασχολείσαι με παιδιά που δεν ταιριάζουν στα συνηθισμένα καλούπια, που δεν είναι όπως τα άλλα, που είναι κάπως διαφορετικά.

Αυτόματα μπαίνεις στη διαδικασία να τα αλλάξεις, να τα επιδιορθώσεις, λες και είναι χαλασμένα. Σε θυμώνουν, σε κουράζουν, αναρωτιέσαι γιατί δεν είναι όπως τα άλλα, τα κανονικά, τα "φυσιολογικά".  

Και είναι και ο περίγυρος, οι άλλοι, που κρίνουν, κατακρίνουν, κοιτάνε περίεργα, έχουν γνώμη για όλα: τους φέρεσαι πολύ αυστηρά, τα αφήνεις πολύ λάσκα, είναι κακομαθημένα, δεν ασχολείσαι μαζί τους, ασχολείσαι πολύ μαζί τους και πάει λέγοντας...

Κι εσύ τι κάνεις; Παραλύεις, εστιάζεις στα αρνητικά, σκέφτεσαι και ξανασκέφτεσαι πώς μπορείς να τα βοηθήσεις να κάθονται ήσυχα στην τάξη, να ακολουθούν οδηγίες, να χειρίζονται τα έντονα συναισθήματά τους, πώς μπορείς να τα βοηθήσεις με τη συμπεριφορά στο σπίτι, με τις σχέσεις με τ' αδέλφια τους...

Διαβάζεις, ψάχνεις, τρέχεις σε ειδικούς, προσπαθείς να μάθεις όσα μπορείς για ν' αλλάξεις αυτό το πράγμα, να το διορθώσεις, να το διώξεις. Και λίγο-λίγο όλο αυτό σου γίνεται έμμονη ιδέα και σε πνίγει. Το κουβαλάς παντού κι αυτό δεν βοηθάει ούτε εσένα αλλά ούτε κυρίως τα παιδιά που χρειάζονται τη δική σου υποστήριξη για να βρουν έναν τρόπο να ζήσουν μια όμορφη ζωή με τις δυσκολίες που έχουν. Κι αυτό γιατί εστιάζοντας στα αρνητικά ενθαρρύνεις τη συμπεριφορά που θες να εξαλείψεις. Όμως, τι μπορείς να κάνεις;

Μπορείς ευτυχώς να κάνεις αρκετά και σημαντικά:

• Φιλτράρεις τις φιλικές και άλλες συμβουλές, οδηγίες, καθοδηγήσεις, παρεμβάσεις κλπ κλπ και κρατάς μόνο αυτές που πιστεύεις ότι μπορούν πραγματικά να βοηθήσουν. Για τις υπόλοιπες απλά κωφεύεις!
• Κάνεις μια λίστα με τις δυσκολίες που χρειάζεται να δουλευτούν και τις ιεραρχείς ανάλογα με το πόσο σημαντικές είναι. Βάζεις πρώτες αυτές που έχουν να κάνουν με την ασφάλεια και την υγεία και προχωρείς προς τα κάτω. Καταπιάνεσαι με μια ή δύο προτεραιότητες τη φορά. Με τον τρόπο αυτό δεν βλέπεις μπροστά σου ένα τεράστιο βουνό που δεν ξέρεις από πού να το πιάσεις και πώς να ξεκινήσεις, αλλά ένα κομματάκι του, που χρειάζεται να δουλευτεί για κάποιο διάστημα.
  
• Εστιάζεις στα θετικά: στις στιγμές χαράς με τα παιδιά, στις όμορφες συζητήσεις, στα χαμόγελα, στο χιούμορ. Κι αυτό είναι κάτι που μπορείς να επιλέξεις. Μπορείς να επιλέξεις να είσαι αισιόδοξος και μπορείς να επιλέξεις να τους προσφέρεις μια ξένοιαστη παιδική ηλικία. Οι σκέψεις και οι αντιδράσεις σου είναι στον απόλυτο έλεγχό σου. Απλά πρέπει κάθε τόσο να σταματάς, να παίρνεις μια βαθιά ανάσα και να σκέφτεσαι πού βρίσκεσαι κι αν αυτό βοηθάει εσένα κι εκείνα. 
• Αφήνεις τα μικρά, ασήμαντα και στιγμιαία που θα μπορούσαν να σε χαλάσουν, να περάσουν χωρίς να δίνεις σημασία κι έτσι αφήνεις χώρο για τα θετικά να μπουν στη ζωή σου και τη ζωή τους. 

Σκέφτεσαι πού θέλεις να εστιάσεις και συγκεντρώνεσαι σ' αυτό. Κι έτσι σιγά-σιγά δημιουργείς το περιβάλλον από το οποίο τα παιδιά  θα πάρουν δύναμη και θ' ανθίσουν, το καθένα με το δικό του τρόπο και σύμφωνα με τον χαρακτήρα και τις ικανότητές του.