Αν ξανακούσω να λες "βαριέμαι" καλοκαιριάτικα...

Το καλοκαιράκι είναι εδώ για τα καλά και κάθε γονιός που σέβεται τον εαυτό του, τρέμει μήπως ακούσει την τρομερή αυτή λέξη να βγαίνει από το στόμα του παιδιού του: "Βαριέμαι"!!!
Πανικός!!! Βαριέται!!! Και τώρα;;; Τι κάνουμε;;;

Αρχίζουμε να προτείνουμε έτοιμες λύσεις γιατί νοιώθουμε ότι το παιδί δυσανασχετεί και η κατάσταση του είναι δυσάρεστη. Έτσι έχουμε τον παρακάτω εποικοδομητικό διάλογο: 
-Βγες έξω να παίξεις.
-Βαριέμαι.
-Παίξε με τα παιχνίδια σου.
-Βαριέμαι.
-Διάβασε ένα βιβλίο.
-Βαριέμαι.
-Ζωγράφισε κάτι.
-Βαριέμαι.
-Ε, δες τηλεόραση.
-Βαριέμαι.
Και πάει λέγοντας...


Αυτό το φαινόμενο προκύπτει συνήθως στις διακοπές, όταν τα παιδιά έχουν ελεύθερο χρόνο. Χρόνο που δεν τους τον έχει προγραμματίσει και σχεδιάσει κανείς όπως σε όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς. Ξαφνικά, εκεί που έτρεχαν από δραστηριότητα σε δραστηριότητα και από μάθημα σε μάθημα, όλα σταματούν. Και ξεκινάει η βαρεμάρα! Γιατί βρίσκονται με ελεύθερο χρόνο που μπορούν να γεμίσουν όπως αυτά θέλουν, αλλά δεν έχουν ιδέα πώς.
Βέβαια ο πειρασμός του να τους τον καλύψουμε πάλι εμείς με καλοκαιρινά camp, δραστηριότητες και μαθήματα είναι πάντα υπαρκτός, αλλά καλό θα ήταν να του αντισταθούμε.

Γιατί;

• Επειδή είμαστε ίσως η πρώτη γενιά γονέων που θεωρούν υποχρέωσή τους την απασχόληση των παιδιών τους. Για θυμηθείτε λίγο τι κάναμε ως παιδιά τα καλοκαίρια; Ειδικά τα μεσημέρια που ο ύπνος των γονέων ήταν ιερός και δεν έπρεπε ν' ακούσουν τσιμουδιά; Βαρεμάρα, έτσι; Αλλά μέσα από τη βαρεμάρα, γεννούσε η φαντασία μας ιστορίες, παίζαμε ψιθυριστά με τ' αδέλφια μας, ζούσαμε ολόκληρες περιπέτειες με τις κούκλες και τα αυτοκινητάκια μας! Και τα απογεύματα, βγαίναμε έξω και παίζαμε με τους φίλους μας, τρέχαμε, χτίζαμε καλύβες, πιάναμε τζιτζίκια... Δεν μας υπαγόρευε κανείς τι να κάνουμε, όμως η βαρεμάρα μας μεταμορφωνόταν σε δημιουργικότητα.

• Αν τα παιδιά, τώρα που είναι παιδιά, δεν μάθουν να μένουν μόνα τους, με τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους και να απασχολούνται με κάτι, τι θα κάνουν αργότερα, όταν φύγουν πλέον από το σπίτι και ανοίξουν τα δικά τους φτερά; Θα ζητούν από το σύντροφό τους να τους βρει κάτι για να ασχοληθούν;;;
• Τα παιδιά που έχουν την ευκαιρία και τη δυνατότητα να βαρεθούν, στο τέλος βρίσκουν τρόπους να γεμίσουν το χρόνο τους. Η βαρεμάρα θα τα κάνει δημιουργικά, θα τα μάθει να επιλύουν προβλήματα και να αισθάνονται καλά όταν είναι μόνα τους, να βρίσκουν καινούργια ενδιαφέροντα, να κάνουν καινούργιους φίλους...

Ας βοηθήσουμε λοιπόν τα παιδιά μας να βαρεθούν και στην ανάγκη ας βαρεθούμε κι εμείς μαζί τους! Ας αφήσουμε για λίγο το κινητό, το φαγητό που ετοιμάζουμε, την όποια δουλειά κάνουμε κι ας εστιάσουμε στα παιδιά. Ας καθίσουμε μαζί τους χωρίς να κάνουμε κάτι κι ας τα αγκαλιάσουμε απλά, αγνοώντας τη γκρίνια και τα παράπονα. Ας τους δείξουμε ότι νοιαζόμαστε, ότι καταλαβαίνουμε πόση βαρεμάρα νοιώθουν, ας κάνουμε και κανένα αστειάκι άμα δούμε ότι μας παίρνει. Ό,τι και να κάνουμε όμως, ας μην τους προσφέρουμε έτοιμες λύσεις. Και είμαι σίγουρη ότι κάτι καλό θα σκεφτούν!

Εσείς τι γνώμη έχετε για όλα αυτά; Πώς καταπολεμάτε το σύνδρομο της καλοκαιρινής βαρεμάρας; Θα ήθελα πολύ να μάθω! Αν θέλετε, γράψτε στα σχόλια. Θα χαρώ πολύ να διαβάσω τις απόψεις σας.