Είσαι για καφέ με μια φίλη σου και το τρίχρονο αγοράκι σου. Σαν καλή μαμά, έχεις μαζί σου προμήθειες για να το κρατήσεις απασχολημένο. Αυτοκινητάκια, μπογιές και μολύβια, βιβλιαράκια κλπ.Το παιδάκι παίζει λίγο με το ένα, λίγο με το άλλο, στο τέλος βαριέται και αρχίζει να δυσανασχετεί. Σηκώνεται, πάει γύρω γύρω, αρχίζει να ενοχλεί τους άλλους πελάτες που σε κοιτάζουν κάπως.
Εσύ δεν έχεις προλάβει να σταυρώσεις κουβέντα με τη φίλη σου και ... τι να κάνεις;; Επιστρατεύεις τα μεγάλα μέσα! Το κινητό σου!
Το παιδάκι ξαφνικά γίνεται αρνάκι! Ακίνητο κι αμίλητο! Συγκεντρωμένο στην οθόνη. Κι εσύ μπορείς άνετα τώρα να απολαύσεις τον καφέ σου και να συνεχίσεις αμέριμνη την κουβέντα με τη φιλενάδα.
Δεν είσαι βέβαια μόνο εσύ, όλος ο κόσμος το κάνει. Η εύκολη λύση. Όμως εκτός από εύκολη, αυτή η λύση είναι ασφαλής;;
Υπάρχουν κάποιες έρευνες για το πώς οι οθόνες επηρεάζουν τον εγκέφαλο που είναι αρκετά ανησυχητικές. Μιλούν για διαταραχές στον ύπνο και τη διάθεση, επιθετική συμπεριφορά, εθισμό, ακόμα και παχυσαρκία.
Όταν το παιδί έρχεται σε επαφή με την οθόνη, τα έντονα αφύσικα χρώματα, ο γρήγορος ρυθμός και οι κινήσεις του προκαλούν υπερδιέγερση γιατί τα μάτια και ο εγκέφαλος δεν είναι φτιαγμένα για τόσο δυνατά ερεθίσματα. Η καρδιά χτυπάει πιο ζωηρά, η αδρεναλίνη και άλλες ορμόνες που χρησιμοποιούμε όταν δεχόμαστε επίθεση ανεβαίνουν και το σώμα ετοιμάζεται για δράση.
Η οποία δεν έρχεται!!! Και όλη αυτή η ένταση και το κύμα ενέργειας δεν εκτονώνονται ποτέ. Και το παιδί γίνεται επιθετικό, έχει βίαια ξεσπάσματα, άγχος και προβλήματα συμπεριφοράς. Κάποιοι μάλιστα ερευνητές φτάνουν μέχρι το σημείο να θεωρούν ότι μερικές μορφές αυτισμού ή ΔΕΠΥ έχουν άμεση σχέση με τη χρήση ηλεκτρονικών.
Ύστερα είναι ο ύπνος. Το μπλε φως που εκπέμπουν αυτές οι συσκευές μοιάζει με το φως της μέρας. Όταν το παιδί τις χρησιμοποιεί το βράδυ πριν κοιμηθεί, το βιολογικό του ρολόι μπερδεύεται, ο εγκέφαλος προσπαθεί να μείνει ξύπνιος, σταματάει την παραγωγή μελατονίνης που είναι η ορμόνη του ύπνου, και προκαλεί αϋπνία.
Επίσης, ειδικές εξετάσεις στον εγκέφαλο έδειξαν ότι ο εθισμός στα ηλεκτρονικά παιχνίδια προκαλεί την ίδια ζημιά με το εθισμό στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Γιατί όταν το παιδάκι παίρνει όλο και περισσότερους πόντους και όσο παίζει τόσο παίρνει κι άλλους, η ανταμοιβή έρχεται άμεσα και χωρίς κόπο. Κι έτσι ο εγκέφαλος θέλει κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο....
Άλλα στοιχεία δείχνουν αλλαγές στο μετωπιαίο λοβό που έχει να κάνει με τον έλεγχο της παρόρμησης και των μη κοινωνικά αποδεκτών αντιδράσεων, της διάθεσης και των πράξεών μας, την οργάνωση και το σχεδιασμό, την κρίση, τα συναισθήματά μας, τη συμπόνια που είναι πολύ σημαντικά για την επιβίωσή μας στον αληθινό κόσμο.
Αυτά είναι κάποια από τα στοιχεία που ανακάλυψα όταν έψαξα λίγο το θέμα και με έβαλαν σε σκέψεις. Από τη μία τα ηλεκτρονικά είναι η εύκολη λύση. Μικρά και βολικά, μεταφέρονται παντού και δε πιάνουν χώρο. Απασχολούν τα παιδιά για ώρες, κι έτσι εμείς κάνουμε άνετα τις δουλειές μας. Όλοι έτσι δεν κάνουν σήμερα;;;
Αν όμως σκεφτούμε ότι το πρώτο iPhone εμφανίστηκε μόλις τον Ιούνιο του 2007 και το iPad τον Απρίλη του 2010, πόσα έχουμε προλάβει να μάθουμε γι'αυτές τις πανίσχυρες συσκευές που δίνουμε με τόση ευκολία στα παιδιά μας;; Κάνουν όντως τόσο κακό στα μυαλουδάκια τους που τώρα μόλις αναπτύσσονται; Μήπως πρέπει να το ψάξουμε λίγο καλύτερα και να είμαστε πιο επιφυλλακτικοί όπως κάνουμε με τη διατροφή, την εκπαίδευση, το ντύσιμο και άλλα πολλά με σκοπό να κατανοήσουμε αυτή την τεχνολογία χωρίς να τη δαιμονοποιήσουμε;; Λέω εγώ τώρα...
Θα επανέλθω...
Εσύ δεν έχεις προλάβει να σταυρώσεις κουβέντα με τη φίλη σου και ... τι να κάνεις;; Επιστρατεύεις τα μεγάλα μέσα! Το κινητό σου!
Δεν είσαι βέβαια μόνο εσύ, όλος ο κόσμος το κάνει. Η εύκολη λύση. Όμως εκτός από εύκολη, αυτή η λύση είναι ασφαλής;;
Υπάρχουν κάποιες έρευνες για το πώς οι οθόνες επηρεάζουν τον εγκέφαλο που είναι αρκετά ανησυχητικές. Μιλούν για διαταραχές στον ύπνο και τη διάθεση, επιθετική συμπεριφορά, εθισμό, ακόμα και παχυσαρκία.
Όταν το παιδί έρχεται σε επαφή με την οθόνη, τα έντονα αφύσικα χρώματα, ο γρήγορος ρυθμός και οι κινήσεις του προκαλούν υπερδιέγερση γιατί τα μάτια και ο εγκέφαλος δεν είναι φτιαγμένα για τόσο δυνατά ερεθίσματα. Η καρδιά χτυπάει πιο ζωηρά, η αδρεναλίνη και άλλες ορμόνες που χρησιμοποιούμε όταν δεχόμαστε επίθεση ανεβαίνουν και το σώμα ετοιμάζεται για δράση.
Η οποία δεν έρχεται!!! Και όλη αυτή η ένταση και το κύμα ενέργειας δεν εκτονώνονται ποτέ. Και το παιδί γίνεται επιθετικό, έχει βίαια ξεσπάσματα, άγχος και προβλήματα συμπεριφοράς. Κάποιοι μάλιστα ερευνητές φτάνουν μέχρι το σημείο να θεωρούν ότι μερικές μορφές αυτισμού ή ΔΕΠΥ έχουν άμεση σχέση με τη χρήση ηλεκτρονικών.
Ύστερα είναι ο ύπνος. Το μπλε φως που εκπέμπουν αυτές οι συσκευές μοιάζει με το φως της μέρας. Όταν το παιδί τις χρησιμοποιεί το βράδυ πριν κοιμηθεί, το βιολογικό του ρολόι μπερδεύεται, ο εγκέφαλος προσπαθεί να μείνει ξύπνιος, σταματάει την παραγωγή μελατονίνης που είναι η ορμόνη του ύπνου, και προκαλεί αϋπνία.
Επίσης, ειδικές εξετάσεις στον εγκέφαλο έδειξαν ότι ο εθισμός στα ηλεκτρονικά παιχνίδια προκαλεί την ίδια ζημιά με το εθισμό στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Γιατί όταν το παιδάκι παίρνει όλο και περισσότερους πόντους και όσο παίζει τόσο παίρνει κι άλλους, η ανταμοιβή έρχεται άμεσα και χωρίς κόπο. Κι έτσι ο εγκέφαλος θέλει κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο....
Άλλα στοιχεία δείχνουν αλλαγές στο μετωπιαίο λοβό που έχει να κάνει με τον έλεγχο της παρόρμησης και των μη κοινωνικά αποδεκτών αντιδράσεων, της διάθεσης και των πράξεών μας, την οργάνωση και το σχεδιασμό, την κρίση, τα συναισθήματά μας, τη συμπόνια που είναι πολύ σημαντικά για την επιβίωσή μας στον αληθινό κόσμο.
Αυτά είναι κάποια από τα στοιχεία που ανακάλυψα όταν έψαξα λίγο το θέμα και με έβαλαν σε σκέψεις. Από τη μία τα ηλεκτρονικά είναι η εύκολη λύση. Μικρά και βολικά, μεταφέρονται παντού και δε πιάνουν χώρο. Απασχολούν τα παιδιά για ώρες, κι έτσι εμείς κάνουμε άνετα τις δουλειές μας. Όλοι έτσι δεν κάνουν σήμερα;;;
Αν όμως σκεφτούμε ότι το πρώτο iPhone εμφανίστηκε μόλις τον Ιούνιο του 2007 και το iPad τον Απρίλη του 2010, πόσα έχουμε προλάβει να μάθουμε γι'αυτές τις πανίσχυρες συσκευές που δίνουμε με τόση ευκολία στα παιδιά μας;; Κάνουν όντως τόσο κακό στα μυαλουδάκια τους που τώρα μόλις αναπτύσσονται; Μήπως πρέπει να το ψάξουμε λίγο καλύτερα και να είμαστε πιο επιφυλλακτικοί όπως κάνουμε με τη διατροφή, την εκπαίδευση, το ντύσιμο και άλλα πολλά με σκοπό να κατανοήσουμε αυτή την τεχνολογία χωρίς να τη δαιμονοποιήσουμε;; Λέω εγώ τώρα...
Θα επανέλθω...
μασ νιαζι
ΑπάντησηΔιαγραφή